- سرای فسوس (سَ یِ فُ)
کنایه از روزگار:
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس.
فردوسی.
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است گه آبنوس.
فردوسی
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس.
فردوسی.
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است گه آبنوس.
فردوسی